Auteur: Matthé

Een dinsdagavond in de meimaand: de avond van de Assendelftse schoolwandeltocht. Al vele jaren is het een traditie dat het Opleidingsorkest de kinderen muzikaal verwelkomt bij aankomst op het schoolplein bij de Brandakkerstraat.

Het zou volop lente kunnen zijn, maar een ijzige noordwestenwind voert loodgrijze wolken aan waar soms een miniem drupje water uitvalt.

Prima wandelweer, maar om buiten te musiceren is het wat minder.

Bij optredens presenteert het orkest zich met de bordeaux rode blouse en zwarte broek. Maar dikke winterjassen met gesloten ritsen verbergen het SHO tenue. Alleen Corrie en Simon zitten er in hun tenue, maar hebben onder hun overhemd heel wat laagjes truien verstopt. Na een half uur druppelen de eerste kinderen binnen die de route over de Veenpolderdijk hebben afgelegd. Ze worden verwelkomd met ‘They are coming’.  Of de wandelaartjes die hint oppakken is de vraag want de kinderen halen bij een kraampje van hun school een medaille en krijgen een versnapering. Ouders praten in groepjes na en kinderen komen bij het orkest luisteren dat zich in een hoekje heeft opgesteld om zo veel mogelijk luwte te ervaren. We spelen diverse nummers van ons repertoire die goed in het gehoor liggen. De dance Macabre (van de Efteling)  Shake it out van de hand van Ruud Kleis. Muziek van Elvis Presley, Every body needs somebodys en Mazzeltov. We sluiten af met Happy en zijn nieuwsgierig welke versnapering er voor het orkest is. Het blijken ijsjes te zijn.  Sommige muzikanten haasten zich naar het repetitielokaal waar de kachel brandt. Thuis heeft Menno warme chocolademelk gemaakt en het smaakte heerlijk, koude handen om een warme beker, een winterse ervaring. Ik dacht bij de koude vingers aan de Sinterklaasintochten, maar dat duurt nog even. Het zal toch nog een keertje zomer worden. Vorig jaar hebben we ook op het Schoolkorfbaltoernooi op sportpark de Omzoom gemusiceerd. Helaas vielen wandelen en korfballen dit jaar samen. En de wandeltocht heeft de oudste papieren. Dit jaar kwam dat goed uit want sportpark de Omzoom heeft nog maar een bescheiden begroeiing om wat beschut te zitten.

Matthé Bruijns

Hoe krijg je als muziekvereniging nieuwe leden? Vaak zijn het de ouders die muziek maken en dat door willen geven aan hun kinderen. Zij stimuleren ze om een instrument te gaan spelen.

Hoe geef je als school instrumentaal muziekonderwijs ? Veel basisschooldocenten spelen zelf geen muziekinstrument, kunnen geen noten en ritmes lezen.

Het project Impulsmuziekonderwijs brengt beide vragen bij elkaar. Vanuit de overheid is er subsidie om op basisscholen muziekles door professionals aan te bieden. Voorwaarde is dat er samenwerking gezocht moet worden met een plaatselijke muziekvereniging.

En zo zijn basisschool De Delta (aan de spoorlijn bij het station) en het SHO bij elkaar gekomen. Twee klassen van leerlingen van groep 5 zijn aan de slag gegaan.

Vier docenten hebben groepjes van 8 leerlingen in 10 weken een instrument leren bespelen. Slagwerk, dwarsfluit, klarinet of trompet konden de leerlingen kiezen.

In de praktijk bleek dat een instrument spelen op You tube filmpjes heel wat gemakkelijker lijkt dan de praktijk. Ook het element ‘oefenen baart kunst’ of ‘geen prestatie zonder training’ was voor een aantal kinderen een moeilijk te begrijpen punt. Want wanneer het instrument alleen uit de koffer komt als je op school bent, dan kom je er niet. Anderen die dat wel deden hadden leuke resultaten en vooral veel plezier.

Het project is afgesloten met een optreden in het verenigingsgebouw van het SHO. Als toehoorders was er twee maal een zaal vol ouders, gezins- en familieleden.

Een aantal kinderen hebben aangegeven verder te willen gaan met lessen.

Ook voor de komende twee schooljaren staat dit project op lesprogramma.

De eerste zaterdag in november vindt in Noordwijkerhout het Sastival plaats. Al vele jaren nemen we als Opleidingsorkest deel aan dit festival. En al vele jaren valt dit samen met een ander festival wat dichter bij huis Immer gerade aus. Dat betekent dat sommige leden een gewetensbeslissing moeten nemen. Onze dirigent kwam ‘even’ van een familieweekend uit Zuid-Limburg, dat was slechts 230 kilometer en waarschijnlijk ook weer terug.

Er was nog één klein hobbeltje. In de wat chaotische tocht naar de aula had één van de leden de muziek even neergelegd om iets anders beter vast te kunnen houden en miste in de zaal haar muziek. Over onder de stoelen gekeken op de tribune, maar dan is het toch plezierig dat je een voetballer als dirigent hebt want na een korte sprint kwam hij met de muziek aan en konden we zonder dat hij buiten adem was met het concert beginnen, want daarvoor waren we toch gekomen.

Er werd een programma gespeeld met werken van diverse signatuur. De Dance Macabre, bekend van het spookslot van de Efteling, Mazzeltov, een joodse melodie voor een bruiloft, de medley van Elvis Presley Lilo en Stich, Never gonna give you up en ons nieuwe Smiling Bossa een arrangement van Ruud geïnspireerd op Braziliaanse muziek.

De jury beoordeelt op intonatie, klank, techniek, balans, articulatie, ritmiek, samenspel, dynamiek, nuancering, muzikale uitvoering en presentatie. Het laagste cijfer was een 7,5; het hoogste een 8. In het juryrapport stonden  opmerkingen als een mooi bezet orkest van diverse leeftijden. Enthousiast, houden zo!

Tevreden ging een ieder weer huiswaarts of 230 kilometer zuidwaarts.

Matthé Bruijns